Ga naar inhoud

Bekentenis


Batmanjepper

Aanbevolen berichten

Uhurus torent boven mij uit, met informatie wat mij in het discrediet kon brengen in vorm van een banhammer boven mijn hoofd, terwijl om ons heen, computers met verhalen van 20 pagina’s, op het punt staan uploads te maken naar een website genaamd www.pu.nl. En dit allemaal was nooit gebeurd als ik niet een vrouw genaamd Kibakip was tegengekomen. Alevivas. Alevivas heeft teventieten. Terwijl ik lig te janken in de armen van Alevivas, wordt tussen zijn teventieten zijn shirt steeds natter van mijn bevrijdende tranen. Ik lijd aan insomnia. Insomnia is een vreemde aandoening, je bent nooit echt wakker, maar je bent ook nooit echt in slaap, alsof je tussen 2 werelden gevangen zit. Toen ik met mijn aandoening naar de dokter was gegaan, gaf de dokter me slaappillen mee, en adviseerde me om naar een praatgroep te gaan bezoeken voor mannen met een hentaifetish. “Die mannen lijden pas echte pijn.” Verweet hij me. Dus zodoende. Ik ging naar de praatgroep. Toen er het punt was dat er paartjes gevormt werden, kwam ik uit bij Alevivas, die mij vertelde over hoe hij door de stereoïden tieten had gekregen en teelbalkanker van het compulsief fappen op hentai. Hij huilde bij me uit, en toen het mijn beurt was, duwde hij me ferm tussen zijn teventieten, en vertelde mij dat ik het allemaal moest laten gaan. Zonder goede verklaring gebeurde dit ook, en ik huilde tussen de teventieten van Alevivas. Die nacht sliep ik voor het eerst sinds jaren. Zelfs pasgeborenen sliepen niet zo goed. Ik ging steeds meer praatgroepen bezoeken. Necrofiele Wombusneukers anoniem, Herstellende Tupperware Kleptomanen, Wellustige Lilliputtersfeeders, verwarde Disneysprookjes Crossdressers en No Ma’am. tot ik tijdens een praatgroep een vrouw tegenkwam. Of ja, vrouw, het was een jongen verkleed als 14-jarig meisje. Het was duidelijk dat zij niet tot de groep behoorde, want het was een praatgroep over afkickende testosteronverslaafden. Deze vrouw had nog nooit testosteron aangemaakt, zo veel was duidelijk. Ik sprak haar hier op aan, dat de praatgroepen mijn ding is, dat zij er niet aan mee mag doen omdat zij geen aandoening heeft buiten het overduidelijke. Ze weigerde echter te stoppen, en dus spraken we af praatgroepen te verdelen, en wisselden we contactinformatie uit. Dit ging een tijdje zo door, tot ik een dag met de bus van een klant af kwam. In deze bus kwam ik een Belg tegen, waarmee ik aan de praat raakte. Het bleek dat hij Uhurus heette, en deze man hield er nog al wat frappante theorieën en verhalen op na. Ik vertelde hem wat mijn werk was, en hij vertelde mij wat zijn werk was. Hij reed zelf ook bussen, en deed lassen. Verder vertelde hij me allerlei wilde complottheorieën. Hij gaf me zijn kaartje, en gaf aan dat hij de volgende halte moest hebben. Uhurus zat in het midden, en ik naast het raam. Naast Uhurus zat een aantrekkelijke meid. Hij fluisterde me toe:”Geef ik haar de hangbuik, of de bolvormige kont vol met onzuiverheden?” Hij stond op en liep met zijn buik richting de vrouw gericht zijwaarts langs de vrouw naar de uitgang van de bus. Het was dus de hangbuik geworden. De vrouw was er overduidelijk niet van gediend en werd spontaan onwel. Toen ik thuis aan kwam, bleek mijn appartement in de fik te staan. Het gas van de kookplaat was niet uit gezet, en door een waakvlam was het appartement ontploft. Ik vond tijdens mijn shock het kaartje van Uhurus in mijn jaszak, en in shock besloot ik hem te bellen, want ik had geen idee wat ik anders moest doen. We sproken af bij een café. Nadat Uhurus een paar wilde complotheorieën verteld had besproken we mijn situatie, en de vraag was wat ik nu verder ging doen. Ik zei voor de grap: ”Ik kan altijd nog een boek gaan schrijven, dat kan iedere mongool met een beetje hersens.” Uhurus vertelde mij dat ik fout zat. “Schrijven is voor de elite, voor hen die net iets intellectueler zijn dan het gros van de kuddeschapen die zich de mensheid noemt.” “Ik doe je een aanbod” Zei Uhurus,”Als jij een verhaal schrijft wat ik tof vind kun je bij mij blijven crashen nu je dakloos bent”. Gezien ik geen keus had schreef ik een verhaal. Uhurus kon het verhaal waarderen. Uhurus liet me vervolgens zijn verhalen lezen, waarvan een paar niet compleet kut waren. De meeste echter wel, en ik merkte dat zijn verhalen zo slaapverwekkend waren dat ik door zijn verhalen kon slapen, en zo geen last had van mijn insomnia. Zelf begon ik steeds meer verhalen te schrijven, omdat ik dakloos was en nu eenmaal helemaal geen fuck te doen had, buiten op www.pu.nl zitten, waar ik al jaren op de frontpage kwam. Uhurus werd enthousiast en liet mij ook meer verhalen van hem lezen. Hij opperde om een boekclub te beginnen. Omdat ik bij die jongen bleef crashen en niet onbeleefd wou zijn stemde ik er maar mee in. De boekclub was snel gestart en Uhurus had een aantal regels opgestart om het plebs weg te houden van de elite schrijvers. Regel 1. Je schrijft niet over boekclub. Regel 2. JE SCHRIJFT NIET over boekclub. Regel 3. Schrijf slechts 1 verhaal tegelijk. Regel 4. Een verhaal gaat door zolang dat verhaal nodig is. Regel 5. Als dit je eerste avond bij boekclub is moet je schrijven. Ik wou Uhurus er op attenderen dat hij een regel dubbel had, maar wederom, ik wou niet onbeleefd zijn. Na een paar gedwongen boekclub afspraken waarbij ik wederom verhalen had geschreven uit beleefdheid, en Uhurus me zijn verhalen door mijn strot heen duwde, bleken er meer mensen bij de boekclub waren gekomen. Nadat Uhurus een paar complottheoriën verteld had attendeerde hij dat de regel dat er niet over boekclub geschreven mocht worden overtreden was, want er waren nieuwe mensen. Aangezien we de enige 2 personen in de boekclub waren en ik er niet over geschreven had, was hij dit zelf geweest. Het was duidelijk dat hij dit zelf gedaan had, maar de context en plotten van zijn verhalen waren wel vaker onsamenhangend. Ik wou hem daar niet op wijzen, want ik wou nogmaals niet onbeleefd zijn. De nieuwe figuren waren even vaag als Uhurus zelf. Zo was daar bijvoorbeeld Hellraidermike, die in zijn verhalen lag te zeiken over hoe de Nederlandse taal verkracht werd, terwijl hij zelf ook grammaticale fouten maakte. Als men hem hier echter op aanspraak noemde hij het commentaar “onrelevant”. Daarnaast ook Alevivas, die uitsluitend schreef over sexuele fantasieën met getekende Japanse schoolmeisjes. Tevens ook een figuur genaamd DaChatter, die zinnen door anderen liet schrijven, om zo tot een groot verhaal te komen. Dit allemaal als een excuus om een boek uit te brengen waar hij zelf geen regel van verzonnen had, omdat hij een analfabeet was zonder fantasie. Ik vroeg me af waar hij deze mongolen vandaan had getoverd, maar ik wou niet onbeleefd zijn. Zo gingen de dagen in elkaar over, tot op een dag Kibakip voor de deur stond, met de vraag waarom ik niet meer bij de praatgroepen aanwezig was geweest. Ik zei tegen deze sexueel verwarde doos dat ze op moest rotten. Later kwam ik er achter dat Kibakip eens gebeld had, en Uhurus een afspraak met Kibakip gepland had, en ze een “item” werden. Kibakip kwam vaker langs om zich te laten nemen door Uhurus, en door deze overlast kon ik wederom niet slapen. Uhurus verzekerde mij dat dit niet gay was omdat Kibakip zich altijd liet nemen, en nooit Uhurus nam. De boekclub begon me steeds meer het keelgat uit te komen, en het liep de spuigaten uit. Zeker toen bleek dat Uhurus achter mijn rug om met andere leden een nieuw project was begonnen, genaamd “Project V-Vorm.” Omdat ik de bui al zag hangen vroeg ik wat project V-Vorm was, wat niemand mij wou vertellen. De andere leden van boekclub waren ondertussen bij Uhurus ingetrokken, want het gammele pand wat Uhurus een huis noemt om had getoverd tot een wespennest van pretentieuze kwallen met een vertekend ego. Ik confronteerde Uhurus over project V-Vorm, omdat ik een slecht gevoel had over het project, en mensen wou beschermen tegen de walgelijke schrijfstijl van Uhurus, vol met complottheoriën en het ophemelen van zijn eigen persoon. De dag na de confrontatie kwam ik er achter dat Uhurus weg was, maar dat zijn boekclubleden nog steeds vol op bezig waren met project V-Vorm. Ik probeerde Uhurus zijn stappen te traceren, wat mij leidde tot de community van www.pu.nl, waar veel van de verhalen die ik ooit bedacht had, maar niet had opgeschreven, gepost waren. Elk verhaal incoherenter geschreven dan dat ik ze bedacht had, en met semantiek en syntaxis fouten, waarvan een blinde zou stikken in zijn eigen kots als hij het met braille zou voelen. Het was duidelijk dat hier een eind aan moest komen, maar Uhurus bleek mij overal een stap voor te zijn. Ik kan alleen pogen zijn gebrek aan rode draad te volgen, van het ene baggerlap tekst met complottheoriën over manipulatie wat een verhaal moest voorstellen naar de volgende. Hij had meerdere boekclubs gestart waarover leden mij niets wilde vertellen, tot ik een pretentieuze kwal met een laptop in een starbucks vroeg of hij Uhurus had gezien. “Ja, hij staat nu voor me.” Overal waar ik kwam leken mensen die ik nooit eerder gezien had mij te kennen. Ik belde de laatste persoon die ik wilde spreken, namelijk Kibakip, of zij iets wist. Kibakip noemde mij Uhurus. Op dat moment verscheen Uhurus voor me, en legde mij uit dat hij een dubbelaccount van mijn www.pu.nl account is, en dat ik verhalen onder zijn account schreef om met mijn insomnia om te kunnen gaan. Na deze onthulling viel ik flauw van walging. Ik werd wakker, met de realisatie dat project V-Vorm wel eens het einde kon betekenen van www.pu.nl en de Nederlandse taal in zijn geheel. Ik vond op het nachtkastje het adres van frituur “de vettige handdoek”. Een titel voor een frituur zo vadsig, dat alleen een Belg daarvan kon houden. Ik snelde naar de frituur, waar ik Uhurus wou confronteren. De frituur was zo vettig dat ik uitgleed over frietenvet wat op de grond lag, en het bewustzijn verloor. Ik werd wakker, op een stoel in de achterkamer van de frituur, omringd met computers met gefabriceerde hersenspinsels van Uhurus, daar waar het verhaal begon. Uhurus torent boven mij uit met de informatie dat ik een dubbelaccount heb, met een vingerduw weg het versturen van deze informatie naar een moderator van www.pu.nl. “Welkom, je bent precies op tijd voor Project V-Vorm. Over 2 minuten worden al mijn lappen tekst als verschillende topics van www.pu.nl gepost, waarvan er minimaal 1 van deze verhalen de PUMMITY spreek zal halen.” Het is te laat om er iets aan te doen. Ik besefte mij dat er maar 1 manier was om Uhurus te stoppen, namelijk accepteren dat ik Uhurus ben, wat mij tot het volgende besef leidde. “Uhurus heeft niet de informatie over een dubbelaccount, ik heb dezse informatie over hem!” En zo had ik opeens de informatie in mijn handen. Ik kon de overvloed van van dataverspilling die geupload werd naar www.pu.nl niet meer stoppen, maar ik kon wel een moderator de informatie sturen zodat het account Uhurus geband werd! En zo haalde een verhaal van Uhurus de frontpage. Het is nu nog wachten op een moderator die het dubbelaccount Uhurus bant, zodat vrede kan wederkeren naar de community. Uhurus verdween, maar of hij een permaban heeft gekregen, valt nog te bezien. Ik stond op en zag Kibakip verlief op me af rennen. Ik riep ”Jij hebt me leren kennen in een hele rare periode van mijn leven” En schopte hem ferm in zijn zak. “debiele travestiet”
Link naar reactie
Delen op andere sites

Doe mee aan dit gesprek

Om te reageren, moet je eerst inloggen. Dit doe je door rechtsboven op inloggen te klikken.

Gast
Reageer op dit topic

×   Geplakt als verrijkte tekst.   Herstel opmaak

  Er zijn maximaal 75 emoji toegestaan.

×   Je link werd automatisch ingevoegd.   Tonen als normale link

×   Je vorige inhoud werd hersteld.   Leeg de tekstverwerker

×   Je kunt afbeeldingen niet direct plakken. Upload of voeg afbeeldingen vanaf een URL in

  • Wie is er online

    • Er zijn geen geregistreerde gebruikers deze pagina aan het bekijken
×
×
  • Nieuwe aanmaken...