Het probleem met NES-games

[HalloMensen]

Soms hoor je wel eens dat games moeilijk horen te zijn ‘zoals op de NES bijvoorbeeld’, maar daar ben ik het niet mee eens. Begrijp me niet verkeerd, ik hou van een (kleine) uitdaging in mijn games, maar NES-games zijn niet moeilijk; ze zijn oneerlijk. Een goed voorbeeld vind ik Ninja Gaiden op de NES. Het begint makkelijk, zodat de speler de besturing onder de knie kan krijgen. Maar het besluit al snel om moeilijkheid boven eerlijkheid te verkiezen. Er komen vijanden die op de enige plek waarop je kan landen staan, die je alleen kan verslaan door geraakt te worden of die zó snel rennen, dat je altijd op je hoede moet zijn voor vijanden uit beide richtingen. Hierdoor vind ik de eerste twee à drie levels van Ninja Gaiden fantastisch, en de rest van het spel niet. Veel spellen uit de NES-bibliotheek besluiten om moeilijkheid boven eerlijkheid te verkiezen en dat is mijn probleem met de meeste NES-games. Ik vind het namelijk niet leuk om hetzelfde level vijf keer achter elkaar te kunnen spelen, om vervolgens weer helemaal naar het begin van het spel gezet te worden, waardoor ik alle rotlevels daarvoor weer moet overleven. Dat is mijn grootste probleem met games van de NES. Hebben jullie hier nog iets over te zeggen of hebben jullie een ander probleem met sommige NES-games? Drop dat dan in de comments.

[Mindless]

>Hebben jullie hier nog iets over te zeggen Nee, maar ik wil wel nog iets zeggen hierover