Leeuwen zijn gevaarlijk Part: Deux

[iDylanK]

Ik kan het niet helpen, ik ben net zoals Dave Salmony een avonturier die het gevaar graag opzoekt. Ik heb dat nodig om het gevoel te hebben dat ik werkelijk leef. Een ander doet bijvoorbeeld aan sky-diving om het gevoel te krijgen dat hij leeft. Ik niet, ik probeer een leeuwen-clan zo dicht mogelijk te benaderen terwijl ze aan het eten zijn en dit op film vast te leggen. Het gebrul tijdens het eten van die beesten gaat door merg en been, schrik zal je hebben, het gegrom is zo diep en klinkt zo monster-achtig dat je alleen maar wil wegrennen. Nu heb ik geleerd deze instinctieve drang te weerstaan, maar hij is nog steeds aanwezig. Omdat bepaalde leeuwen in het eerste deel mijn scheenbenen aan flarden hadden gescheurd, heb ik ditmaal mijn voorzorgen genomen. ik zat op een paard, had een enkele shotgun in de hand en hoopte zo dichter bij de leeuwen te komen om meer over hen te leren. Om je een idee te geven wat voor een roofdier een leeuw is, zal ik hier even een feit beschrijven. Een leeuw die achter een antilope aanrent, moet natuurlijk opletten dat hij geen mogelijk dodelijke trap krijgt naarmate het dier zijn achterpoten strekt om zijn momentum te behouden. Een leeuw weet dit, en zal pas toeslaan als de achterpoten van de antilope zich terug naar voren begeven om zich af te zetten en meer snelheid te maken. Dan slaagt hij namelijk toe, het is een roofdier, en zijn zintuigen zijn hier perfect op afgestemd... Het was schemeravond, zat op mijn paard, geladen met een shotgun. Een leeuw viel aan, vraag me niet waar hij vandaan kwam of hoe lang hij me aan het beloeren was. (leeuwen hebben alle tijd om het juiste, mogelijk zwakke moment af te wachten) Als een springveer dook hij op, sloeg zijn klauwen in het achterste van mijn paard, waardoor dit steigerde, en mij ervan af wierp. Mijn shotgun was uit mijn handen geglipt. Wanhopig, kreupelend maar vooral vermand door angst, probeerde ik naar het geweer in het zand te grijpen. Te laat, de leeuw had me met zijn hoektanden in één van mijn schouderbladen vast. Hij schudde zijn kop en sleepte mij mee alsof ik een pluimgewichtje was. Men zou kunnen zeggen: "Maar door al die adrenaline voel je die beet toch niet?" Klopt niet, het was het pijnlijkste wat ik ooit gevoeld had maar is onmogelijk te beschrijven. Je moet het zelf ervaren. Heb je ooit al eens messteken toegediend gekregen? Zo voelde het... Ik hield me ondanks de pijn, doodstil. Het kan misschien raar klinken, maar als je leven werkelijk in gevaar is, kan je deze pijn verbijten, instinctief. Hij sleurde me moeiteloos mee naar een beschaduwd plekje om daar zijn buit verder te bewerken. Ik hield me voor dood, maar toch probeerde hij de dodelijke halsslagader-beet toe te passen, ook instinctief waarschijnlijk. Hij stonk verschrikkelijk, net een lijkengeur, wat niet zo abnormaal is als hij half-rotte kadavers eet. Poets je tanden eens stinkerd! Goed, nu kan ik er wel om lachen, maar op geen enkele manier dacht ik op dat moment zelf: "Poets je tanden eens." Ik had andere 'zorgen,' en dan druk ik mij nog zacht uit. Ik wist dat mijn laatste uur geslagen had, en wilde me zelfs overgeven aan hem en zeggen: "Dit is jouw recht, ik moest maar zo dom niet zijn door je uit te dagen." Het leek me een eer om afscheid van deze aarde te nemen door toedoen van een echt roofdier, dat echter geen kwaad in de zin heeft en enkel wil overleven, zij het door een prooi te verorberen, of zij het door het verdedigen van zijn territorium... "Mijn riem!" "Zou de dolk er nog aan hangen?" Je weet dat ik me voor dood hield, maar zeer behoedzaam bewoog ik mijn arm naar de broeksriem, en ja, de dolk zat nog op zijn plaats. Eenmaal ik de dolk in mijn hand had, stak ik de leeuw recht in zijn borstkas, er volgde een diep gekreun dat ik nog nooit gehoord had, maar ik stopte niet, hij kreeg een tweede steek en de derde was recht in zijn kop. Ik had het overleefd, maar het gorgelen van het dier in doodstrijd deed me medelijden met hem krijgen. Sorry jongen, maar leer dat er altijd een baas boven baas is en niet dat jij de koning bent. Ik ben een mens, en een veel slimmer roofdier.

[Tyupie]

Leuke verhalen, Gans. Doe je hier IRL ook iets mee, of gewoon tijdverdrijf op PU?

[charlie5]

Oh man prachtig, voor dit soort dingen kom je op deze site.

[iDylanK]

Dankjewel Leroy. En ondertussen wordt ik altijd maar beter.