Ga naar inhoud

Kortverhaal


iDylanK

Aanbevolen berichten

Moeten lopen in de turnzaal... Met de hele groep heen en weer. Word aan de kant geduwd door te veel mensen in een kleine ruimte. Doordat ik tegen de klimrekken word geduwd, kan ik de groep moeilijk bijbenen. Leerkrachten zien dit, en genieten hiervan. Dit wordt opgepikt door een vriend van mij welke plotseling besluit zich tegen mij te keren. Hij zal door het lachen van de leerkrachten waarschijnlijk denken dat hij groen licht gekregen heeft om mij eindelijk ten gronde te kunnen richten. Hij begint mij met een groep vrienden te pesten. De turnles was nog niet gedaan, en we wandelden door naar de buitenpiste. Op de buitenpiste kwam ik Tom tegen, welke rondjes aan het rennen was, een winkelier welke ik kende dat mij groette. Toen we aan de kant zaten, ging het pesten van kwaad naar erger. Wanneer ik mij verdedigde, beinvloedde hij iedereen in het doen overkomen of ik de slechte was, ook het meisje waar ik een oogje op had. Maar na een tijdje, ging hij te ver, en begon hij door mijn slimme tegenreacties als een psychopaat over te komen. Dat was voor iedereen om te zien. Wat zijn gedrag in een poging om de rollen om te draaien, nog verergerde. Tom schoot vanuit het niets op en bezorgde hem met zijn ring een diepe kras, verticaal boven zijn lip. Ik riep: "Ik hoop dat het een litteken blijft!" Het begon te stortregenen. Op de terugweg, was iedereen doorweekt en moesten we door de modder. We waren doorweekt, en vies. De leerkrachten dat voor me uitliepen vloekten onophoudelijk. Het gevloek deed me denken aan wanneer de kleinste van de twee dieven uit de film Home Alone vloekt, maar dan allemaal door elkaar. Enkele klasgenoten kwamen naar me toe om tijdens de wandeling door de regen en modder met me te praten... Ze vroegen: "Waarom heb je hem zelf niet aangepakt, iedereen was er klaar voor." Ik vertelde hem dat als ik had toegeslagen, wat er ook gezegd was, dat ik objectief gezien voor een buitenstaander de geweldenaar zou zijn, zoals de leerkrachten." En dat alles dan weer in mijn nek terecht kwam. Hij noemde me 'rete-slim,' hoe ik de hele groep heb aangetoond wie hij werkelijk was. Tom kwam aangelopen, en vroeg of ik met dit strontweer geen rit naar huis wilde. Dat vond ik zeer vriendelijk en sloeg ik niet af. Eind goed, al goed.
Link naar reactie
Delen op andere sites

Doe mee aan dit gesprek

Om te reageren, moet je eerst inloggen. Dit doe je door rechtsboven op inloggen te klikken.

Gast
Reageer op dit topic

×   Geplakt als verrijkte tekst.   Herstel opmaak

  Er zijn maximaal 75 emoji toegestaan.

×   Je link werd automatisch ingevoegd.   Tonen als normale link

×   Je vorige inhoud werd hersteld.   Leeg de tekstverwerker

×   Je kunt afbeeldingen niet direct plakken. Upload of voeg afbeeldingen vanaf een URL in

  • Wie is er online

    • Er zijn geen geregistreerde gebruikers deze pagina aan het bekijken
×
×
  • Nieuwe aanmaken...