Ga naar inhoud

CdAB 9 [IX] Tis but a scratch

BaronBonk

Door BaronBonk
in Overig

 Delen

Aanbevolen berichten

  • Reacties 1,2k
  • Aangemaakt
  • Laatste reactie

Beste reacties in dit topic

Populaire dagen

Beste reacties in dit topic

Populaire dagen

Sammaniac Community Regular

Sammaniac

Geplaatst:
Geplaatst:
Raoul, Ok, je bent dus geen trollaccount… Ik heb met je te doen… Verslavingen, verslavingen, ik weet er alles van. Ik heb er veel ervaring mee… Mijn ouders, ze namen me altijd mee op wandelen. Met de flessen en spuiten nog in de hand… Het was altijd heet op zulke dagen. Het plakkerige zweet maakte het zeer onaangenaam… Als ze moe werden was ik altijd de pineut. Zeker als er ganzen in de buurt waren. Daar waren ze als de dood voor. Als er stenen in de buurt waren, moest ik die naar de ganzen gooien. Als ik mis gooide, sloegen mijn ouders me. En dat was pijnlijk. Als ik raakte, viel zo’n gans mij vaak aan. Gejankt heb ik, tranen met tuiten… Man man man, en dan was de dag nog lang niet om… De avonden waren pas echt zwaar. Dan had die alcohol en die heroïne pas echt invloed op ze. De hele avond lang kreeg ik klappen, en ik moest en zou meedrinken, anders werd de pijn alleen maar heviger. En ik had niemand om mee te praten, ik kon niet ontsnappen. Dat was tot de dag daar was dat ik alleen de deur uitging. Ik pakte de bus en raakte aan de praat met een Belgische buschauffeur. Ik was nog maar 8 jaar. Hij vroeg me wat ik in mijn eentje in die bus deed. Toen brak ik. Ik barstte in tranen uit, en vertelde het verhaal van de mishandelingen, en van de alcohol die al in vloed op mij had. De buschauffeur reageerde geschokt. Zijn naam was Hubertinus. Na zijn dienst besloot hij met mij naar de politie gegaan. Ik was bang, bang dat de politie mij niet zou geloven. En dat mijn ouders me dan nog harder zouden aanpakken. Maar Hubertinus was vastberaden en overtuigend. Huburtinus betekende veel voor mij. Dankzij hem werd ik uit huis geplaatst. Het veranderde mijn leven. Wat was ik hem dankbaar… In het begin praatte we heel veel. Eindelijk kon ik weer kind zijn. Mijn trauma’s kon ik zo goed verwerken. Nooit eerder had ik zo’n vriend gehad, sterker nog… Ik voelde mij voor het eerst niet gehaat, maar geliefd. Het was fijn, ik voelde mij eindelijk gelukkig. Tot op die ene dag. Die dag zou later het startsein blijken voor de echte hel. Hubertinus had steeds meer aandacht voor mij, en dat werd uiteindelijk eng. Hij begon me aan te raken op plekken waarvan ik dat niet fijn vond. Ook wilde hij steeds met mij douchen… Dat wilde ik niet. En toen begon het… Hij wilde dat ik bij hem in bed kwam liggen. Dacht ik eindelijk gelukkig te zijn… De verkrachtingen waren nog vele male erger dan de mishandeling… Het heeft vele jaren gekost om van Hubertinus af te komen. Al mijn dromen, ze werden kapot gemaakt. Ooit wilde ik buschauffeur worden, maar Hubertinus heeft dat stuk gemaakt. Dagelijks heb ik nog last van deze trauma’s… Het heeft me voor het leven getekend.
Link naar reactie
Delen op andere sites

Doe mee aan dit gesprek

Om te reageren, moet je eerst inloggen. Dit doe je door rechtsboven op inloggen te klikken.

Gast
Reageer op dit topic

×   Geplakt als verrijkte tekst.   Herstel opmaak

  Er zijn maximaal 75 emoji toegestaan.

×   Je link werd automatisch ingevoegd.   Tonen als normale link

×   Je vorige inhoud werd hersteld.   Leeg de tekstverwerker

×   Je kunt afbeeldingen niet direct plakken. Upload of voeg afbeeldingen vanaf een URL in

×
 Delen
Ga naar topic overzicht

  • Wie is er online

    • Er zijn geen geregistreerde gebruikers deze pagina aan het bekijken
×
×
  • Nieuwe aanmaken...