CdAB 64 [LXIV] Zoals het forum op Internet Explorer post post het nergens

[Marcos]

De huidige router op de zaak is oud, slecht signaal en kan max maar 14mb/s de lucht in gooien. Nu heb ik een nieuwe gekocht. Weet iemand hoe ik dat ding in godsnaam kan installeren met behoud van de zelfde netwerknaam en password? Toen ik die installatie CD erin deed en wilde installeren zei hij dat hij geen verbinding kon maken. We hebben meerdere computers en 1 hoofdcomputer(server). Op de server computer installeren gaat niet want die draaid geloof ik nog op Windows 98 en je hebt minimaal windows 7 nodig voor de installatie. Op alle andere computers heb ik wel windows 7.

[DunneDraak]

Gewoon beetje doen, beetje prutsen

[Marcos]

Sterf kut jong

[Marcos]

Aan die hoeren hier hoef ik het al helemaal niet te vragen, die hebben weer verstand van andere zaken....

[Jas]

Het is toch dat je met een kabeltje naar 'n computer de instellingen op de router kan aanpassen en daarmee het wachtwoord en netwerknaam kan instellen?

[Wallie]

>met behoud van de zelfde netwerknaam en password? Dat gaat niet lukken, wat je moet doen is verbinding maken met dat ding door middel van een kabel, IP adress invoeren zoals je naar een site gaat, inloggen met de naam en het standaard wachtwoord (deze staat wel in het boekje van de router) en via de instellingen daar het wachtwoord en naam veranderen. Dit betekend wel dat iedereen die er op kan gewoon weer even moeten inloggen op dat ding, gewoon hoe je normaal verbinding maakt met een router. Vaak heb je die CD's die erbij zitten totaal niet nodig, staat meestal onnodige meuk op.

[Jas]

Betekent* Ik gok op 192.168.1.1

[DunneDraak]

https://www.youtube.com/watch?v=D5eLf9sjdVk

[Wallie]

Het standaard IP van dat ding als je eenmaal verbinding hebt kun je vinden in het boekje. Of je klinkt op start, typt in 'cmd' bij het zoek/search ding onderaan, dan krijg je een dos schermpje, daar typ je ipconfig in. Dan krijg je allemaal IP info te zien, wat je moet hebben is Default Gateway, daar achter staat het IP van de router. Dit is vaak 192.168.x.x Niet vergeten, eerst een via een kabel verbinden met de router.

[Jas]

Soms zorgt een bestaand .dll bestand ook voor problemen, waardoor hij op de oude router blijft verbinden, dan moet je in de windowsmap even zoeken naar hal.dll en deze verwijderen.

[Wallie]

hal.dll verwijderen? Dat lijkt mij geen een strak plan.

[Wallie]

-een typaids

[Jas]

Was ook een grapje! Haahaahaa!

[DunneDraak]

http://www.dumpert.nl/mediabase/6566898/ae36c943/trevor_kan_best_aardig_zijn.html

[Jas]

Wie is dat dan weer?

[Wallie]

SPEEL NIET MET MIJN AUTISME OKÉ? FACKFACKFACK. Zo maar My Little Pony kijken om weer helemaal zen te worden.

[Simon Zegt]

Wie ben jij dan weer?

[Jas]

Wat moet jij dan weer?

[Avant-La-Lettre]

Ik wilde het account "TheCommunist" aanmaken puur om aan te geven dat ik op basis van dit nu.nl bericht naar China ga verhuizen: http://www.nu.nl/opmerkelijk/3950932/dikke-chinezen-krijgen-korting-in-restaurant.html

[Wallie]

>net als een vrouw van minder dan 34,5 kilo. Tering.

[Avant-La-Lettre]

Die zijn wel 1,20 ofzo hé, communistische ondervoeding.

[Avant-La-Lettre]

Mijn beleggingen in het smerige corrupte verrotte westen hebben in 2014 trouwens bijna 10% rendement gehaald. #reallifewhitecollarhosselaar

[Noatak]

http://i.imgur.com/ucZs4ik.gif

[DunneDraak]

Een nieuw begin 24 juli 2011. ‘Wat is hierop uw antwoord?’ spreekt de ambtenaar. Zowel door de man en de vrouw wordt er overtuigend ‘ja’ geantwoord. De bruid en de bruidegom geven elkaar een kus, vervolgens lopen ze samen het altaar af. 2 jaar terug … Het is één van de mooiste zomerdagen. Julia en Rick rijden samen na een romantische dag op het strand in de cabrio weer richting huis. De laatste zonnestralen vallen op hun gezicht. ‘Get Lucky’ van Draft Punk klinkt luidt op de radio. Muziek is Julia haar passie, ze doet een hele dag niets liever dan de nieuwste songs luisteren. ‘Weet je onze eerste ontmoeting nog?’vraagt Julia. ‘Die zomer op Kreta, ik lag een boekje te lezen toen jij de bal “per ongeluk” tegen me aan schoot’. Rick begint te lachen. ‘Ja ik weet het nog als de dag van gister’ antwoord hij. ‘Dat was echt de mooiste zomer van mijn leven’ zegt Julia. Samen dwalen ze weg bij die mooie herinneringen. Ze kijken elkaar aan. Dan horen ze een harde klap, vervolgens raakt de auto van de weg. Julia voelt een ondragelijke pijn voordat alles zwart word. Samen lopen we op het strand, met zijn hand in de mijne. Hij kijkt me aan met zijn mooie twinkelende ogen vol verwachting. Ik zie het licht van de maan glinsteren in de zee. Hij ziet dat ik het koud heb, en slaat daarom zijn mooie brede armen om me heen. Daar staan we, alsof de wereld eventjes alleen van ons twee is. Het voelt net als een droom, zo mooi en het voelt zo vertrouwd. Een gevoel dat geen enkele jongen mij ooit eerder heeft gegeven. Hij lacht naar me met zijn parelwitte tanden. Ik kan niet lang genoeg naar hem kijken. Dan komt hij langzaam dichterbij, hij raakt mijn gezicht zachtjes aan en dan raken zijn lippen de mijne. Zomer 2009. Rick zit in de wachtkamer te wachten totdat het bezoekuur begint. Hij kijkt naar de bos bloemen die hij mee heeft gebracht. Julia ligt inmiddels al bijna een maand in coma, wat als jaren voelt. Elke dag zonder haar voelt als een marteling, als iets wat je van binnen opvreet. Vrienden zeggen dat ik leuke dingen moet gaan doen om wat afleiding te hebben. Maar mijn hoofd staat er nog niet naar om op stap te gaan met de gedachte dat Julia hier in deze toestand ligt. s’Avonds zit ik alleen op de bank aan de sterke drank om de pijn te verzachten. Kon hij de tijd maar terugdraaien, dan kon hij deze verschrikkelijk nachtmerrie voorkomen. Maar het leven is oneerlijk. Zijn gedachten worden verstoord door de deur die open gaat. ‘Meneer, u mag binnenkomen’ zegt de verpleegster. Hij loopt naar de deur. Daar ligt ze dan, precies hetzelfde als alle andere dagen. Alsof haar ziel allang is opgestegen. Hij doet de bloemen in een vaas en blijft dan de rest van de avond bij haar zitten. .

[DunneDraak]

Lente 2010.‘Hieperdepiep hoera, hieperdepiep hoera!’ met de hele familie staan we bij het bed van Julia. 28 jaar is ze geworden. Iedereen heeft cadeaus voor haar meegebracht. Als ze wakker is heeft ze er heel veel werk van om alle cadeaus uit te pakken en alle kaartjes te lezen van vrienden en familie. Ik kan niet wachten om die lach op haar gezicht weer te zien, het geeft me energie als ik haar zie stralen. Ik kan niet wachten om allemaal leuke dingen met haar te gaan doen als ze weer de oude is. Het enige wat ik kan zien is zwart heelal, ik zou niet weten hoe ver weg ik ben. Ik weet niet eens waar ik ben. Ik weet wel dat ik iets mis, maar wat dat is kan ik niet achterhalen. Ik hoor stemmen en ik voel dat er mensen aan me zitten. wat willen ze van me? Waarom kan ik niet bewegen? Ik voel een tinteling in mijn lippen een gevoel dat ik ken, maar ik weet niet wat. Ik voel me opgesloten en wil eruit, maar ik weet niet hoe. Ik hoor steeds meer stemmen, ik hoor mijn naam, ze hebben het over mij. Wat is er gebeurd, waarom voel ik mij zo anders als normaal? ‘Eens even kijken, wat moest ik nou allemaal halen’ mompel ik in mezelf. Zo stom is dat, ga je naar de supermarkt om boodschappen te doen en vervolgens vergeet je wat je zou halen. Julia kon dat soort dingen altijd heel goed onthouden, zonder er enige moeite voor te doen. Inmiddels zit mijn kar al aardig vol, iets te vol. Ik kan er maar niet aan wennen om boodschappen te doen voor één persoon. Bij de chocolade blijf ik even staan. Ik pak de doos met zeevruchten. Die vindt Julia zo lekker denk ik bij mezelf, en ik stop ze in de kar. Met de volle kar loop ik richting de auto. Dan gaat mijn telefoon. Ik schrik, het is het ziekenhuis. ‘Hallo, met Rick Schuurman’ zeg ik. ‘Ja’...’oke bedankt’…’ik kom er direct aan’…’tot ziens’. Ik stop mijn mobiel weg en spring in de auto richting het ziekenhuis. Ik heb het idee dat de duisternis steeds meer afneemt. Alsof er steeds een beetje licht bij komt. De mensen praten steeds harder en ik wil reageren maar dat gaat niet. Er wordt aan me gezeten van alle kanten, maar ik kan niks terug doen. In een keer is het stil. De stilte wordt doorbroken, ik hoor iemand mijn naam zeggen. Die stem herken ik, die vertrouwde mannenstem. Dan voel ik zijn handen op mijn arm langzaam naar mijn gezicht glijden. En dan voel ik een zachte kus op mijn lippen. Mijn ogen worden zowat verblind door het licht. Het duurt even, maar dan zie ik hem naast mij op bed zitten. Het is hij, de man van mijn dromen.