Ga naar inhoud

Welke game speel jij nu?


as_if_i_care

Aanbevolen berichten

Ik keek even naar de review van Jan ( http://www.pu.nl/artikelen/review/everybodys-gone-to-the-rapture-review/ ), en hij zei het volgende; > Wat hoe dan ook een verdienste is van de makers, en alleen daarom al verdient het alle lof, is dat ze opnieuw laten zien waar het medium games toe in staat is. Dat er meer mogelijk is met het concept (video)game. [...] Dat je niet altijd enorme explosies, bloederige monsters en een arsenaal wapens nodig hebt om een blijvende en overrompelende indruk achter te laten. Dat laatste stukje is natuurlijk onzin want games zijn altijd al meer dan explosies en bloederige monsters en wapengekletter geweest, maar er zit een punt in dat het laat zien waar het medium toe in staat is. Dat maakt het echter niet minder saai.

chromosoom.png

Link naar reactie
Delen op andere sites

> Het knappe is dat de personages overtuigend gaan leven zonder dat je gezichten of lichaamstaal ziet. EGTTR is verdeeld in verschillende chapters en per hoofdstuk heeft er één bewoner een grotere rol. De ene keer is dat Priester Jeremy die zijn gemeente bij elkaar wil houden, de andere keer is dat Wendy die zich erg zorgen maakt om haar zoon Stephen. Diezelfde Stephen is getrouwd met Kate en beide hebben (als wetenschappers) een bijzondere ontdekking gedaan in het heelal. Deze ontdekking is onlosmakelijk verbonden met de verdwenen bewoners van Yaughton, maar veel belangrijker zijn de onderlinge menselijke relaties. Zo leer je gedurende de vijf à zes uur die EGTTR duurt over de roddels, de pijn, de trouw, het overspel, de ruzies, de liefde en de twijfels die de bewoners van het dorpje kenden. Net als het leven zelf, krijg je op een unieke wijze een inkijkje in hoe wij mensen handelen in onzekere tijden. En dat zonder mimiek van acteurs maar enkel door briljante voice-acting. Dat

chromosoom.png

Link naar reactie
Delen op andere sites

>Soundtrack was mooi, wat mij echter dwarszat is dat de muziek de game mooier laat lijken dan het is, door met strijkorkesten, orkestraal samenzang en solozang op de emotie van de gamer in te spelen. Dat is oké als het verhaal an sich goed is, dan complementeert de soundtrack de game; maar hier draagt de soundtrack (deels) het verhaal, omdat verhaal en wereld bomsaai zijn. (...) Dit is weer zo'n "minimalistische" indie loopsim waar je met niets start en moet uitvogelen wat er aan de hand is, maar ver beneden niveau doet me denken aan Dunkirk
Link naar reactie
Delen op andere sites

Doe mee aan dit gesprek

Om te reageren, moet je eerst inloggen. Dit doe je door rechtsboven op inloggen te klikken.

Gast
Reageer op dit topic

×   Geplakt als verrijkte tekst.   Herstel opmaak

  Er zijn maximaal 75 emoji toegestaan.

×   Je link werd automatisch ingevoegd.   Tonen als normale link

×   Je vorige inhoud werd hersteld.   Leeg de tekstverwerker

×   Je kunt afbeeldingen niet direct plakken. Upload of voeg afbeeldingen vanaf een URL in

×
×
  • Nieuwe aanmaken...