Ga naar inhoud

Het leesvoer topic


aapiej

Aanbevolen berichten

Donkere Kamer is makkelijk doorheen komen maar ik voelde me best kut nadat ik het boek uitgelezen had (heb ik vaker), omdat je op het einde nog steeds niet weet wat er eigenlijk is gebeurd. Als je daarmee kunt leven, dan zou ik hem zeker lezen. Als je net als ik dagenlang erover gaat nadenken waardoor je autisme explodeert, dan zou ik erover twijfelen.

boys.gif.19dd9db9788bf9b94e60f95649e3720c.gif.fa83cd4c4b469f466a5c64ee0256b065.gif

Link naar reactie
Delen op andere sites

> Donkere Kamer is makkelijk doorheen komen maar ik voelde me best kut nadat ik het boek uitgelezen had (heb ik vaker), omdat je op het einde nog steeds niet weet wat er eigenlijk is gebeurd. Als je daarmee kunt leven, dan zou ik hem zeker lezen. Als je net als ik dagenlang erover gaat nadenken waardoor je autisme explodeert, dan zou ik erover twijfelen. Nadat je een goed boek hebt uitgelezen - of film hebt gezien, game uitgespeeld, etc. - heb je altijd dat gevoel van de *blues*; dat deprimerende gevoel dat het verhaal voorbij is en dat het opnieuw lezen van het boek nooit de eerste keer zal evenaren. Dit is in principe ''positief'', in zekere mate. (Kan nog steeds kut zijn.) Maar als je aan het einde van een boek nog steeds niet wijzer bent geworden over wat er in gebeurd, dan is het gewoon een boek geschreven door een bokkepoot. Open eindes zijn per se niet slecht, maar ze moeten wel een soort voldoening leveren dat je een stuk wijzer bent geworden dan dat je aan het begin van het verhaal was.

chromosoom.png

Link naar reactie
Delen op andere sites

Boeken hoeven toch geen voldoening te geven om goed te zijn? Ga dan maar eens iets post-modernistisch lezen en je explodeert aan het einde, vaagheid alom. Willem Frederik Hermans is een groot schrijver, ik vond de Donkere Kamer alleraardigst, en vond het wel grappig hoe juist de kwestie omtrent Osewoudt een selling point van het boek is. Maar je kunt het boek dus eigenlijk op meerdere manieren lezen, zonder dat aan het einde ervan jouw hele beeld over het hoofdpersonage of bevestigd of vernietigd wordt. Lezersinterpretatie is het allerbelangrijkste bij literatuur, vind ik.
Link naar reactie
Delen op andere sites

''Onno en ik: Een nicht in Maastricht'' gaat het heten. Ik heb ook al een deel 2 in gedachten: ''Steve en ik: Een nicht in het gesticht''.

''Dit gedrag moet toch zeker niet kunnen. Ikzelf scheld niemand uit en verwacht dat het gedrag van arendban niet ongestraft wordt. Walgelijk gewoon dat dit zomaar kan.''

Link naar reactie
Delen op andere sites

Doe mee aan dit gesprek

Om te reageren, moet je eerst inloggen. Dit doe je door rechtsboven op inloggen te klikken.

Gast
Reageer op dit topic

×   Geplakt als verrijkte tekst.   Herstel opmaak

  Er zijn maximaal 75 emoji toegestaan.

×   Je link werd automatisch ingevoegd.   Tonen als normale link

×   Je vorige inhoud werd hersteld.   Leeg de tekstverwerker

×   Je kunt afbeeldingen niet direct plakken. Upload of voeg afbeeldingen vanaf een URL in

×
×
  • Nieuwe aanmaken...