Ga naar inhoud

CdAB 122 [CXXII] Als ik val, sta ik op, als ik sta, val ik op


Maikush

Aanbevolen berichten

  • Reacties 894
  • Aangemaakt
  • Laatste reactie

Beste reacties in dit topic

Ja. Als je de films vergelijkt met Disney - Studio Ghibli wordt vaak naar verwezen als de "Japanse Disney" (terwijl Disney vroeger weer veel van anime heeft afgekeken maar goed) -, dan is Ghibli naar mijn mening kwalitatief veel beter. Het is minder kleuterig, veel volwassener en toch zeer toegankelijk voor kinderen (sommige films zijn weer primair voor kinderen en toch weer toegankelijk voor volwassenen). Het zijn geen Amerikaanse films, het is niet gebonden aan de limieten van die (film)cultuur, dus Ghibli heeft veel meer de vrijheid om bepaalde invalshoeken en zaken te belichten die (nu of vroeger) niet in Disneyfilms aan bod komen. En dit maken de verhalen (en de karakters daarin) ook véél realistischer omdat het nooit een simpele kwestie is van goed of kwaad, het is altijd grijs en afgewogen. Ook een grote kwaliteit is dat films van Ghibli veel doen aan *world building*. Er is logisch nagedacht waar locaties binnen scènes zijn, hoe deze staan in verhouding tot andere locaties, en al deze locaties tezamen creëeren een eigen, unieke wereld. Zo is elke film een soort nieuwe wereld, die je achteraf achterlaat met een gevoel dat er veel meer te zien valt. Dit zie je overigens wel vaker met (klassieke) anime, dat het binnen de animatie een grotere wereld toont dan je in het verhaal zult verkennen. Niet alle Ghibli films zijn (Hayao) Miyazaki films, al zijn de meeste wel van zijn hand. De andere grote naam is Isao Takahata, die grotendeels meer als producent optrad maar zelf ook regisseerde. (De oudere Takahata was vroeger vgm ook een soort leermeester van Miyazaki, en ze wisselden rol van regisseur en producent af, maar ik dwaal af. Er zijn nog enkele regisseurs, maar dit zijn de 2 primaire.) Miyazaki is de regisseur met de grootse fantasierijke films met een rijke wereld van epische proporties, Takahata is meer van ingetogen, persoonlijke verhalen. Geen grootse avonturen, maar de gegronde belevenis van een enkele persoon en zijn of haar omgeving. Dat zie je bijv. met "Only Yesterday*, een verhaal over een vrouw die terugblikt op haar kinderjaren terwijl ze een plek zoekt in het heden. Binnen de animatie wordt dit bewerkstelligd door een ultrarealistische animatie in het heden terwijl de flashbackscenes naar vroeger worden geanimeerd met 'droomachtige' waterverf. Of *Grave of the Fireflies*, een tranentrekker over een tiener en kind die moeten overleven in Japan tijdens de tweede wereldoorlog -- staat helaas niet op Netflix straks. En *Princess Kaguya*, een oud Japans sprookje over een maanprinses dat als mens opgroeid en van een simpel boerenleven geniet, maar zwoegt met een vader die haar met rijkdom en een prinsessenbestaan wilt omhullen als hij goud vind binnen een bamboestronk.

chromosoom.png

Link naar reactie
Delen op andere sites

Gast
Dit topic is nu gesloten voor nieuwe reacties.

  • Wie is er online

    • Er zijn geen geregistreerde gebruikers deze pagina aan het bekijken
×
×
  • Nieuwe aanmaken...