Ga naar inhoud

Welke film heb je het laatst gezien?


Maniak

Aanbevolen berichten

What we do in the shadows. Hilarische docu-satire over een stel vampiers die samenleven in een huis in Wellington (Nieuw Zeeland). De humor is gevat en droog bij momenten.Deed me vaak denken aan Monty Python en The Young Ones. De vrijwel onbekende acteurs zetten ook een prima prestatie neer met veel charisma waardoor je de personages onmiddellijk gaat waarderen. 8.5/10 http://www.game4me.be/wp-content/uploads/2015/03/shadows-still_46658.jpg
Link naar reactie
Delen op andere sites

Boyhood. Leuk om de acteurs daadwerkelijk ouder te zien worden en dat het een degelijk 'normaal' (zie: niet geromantiseerd) verhaal is. Aan de andere kant vond ik Mason en z'n zus alleen als kinderen leuk, daarna waren ze saai, sloom en monotoon. Overigens eens met Saeglopur's eerste indruk. Ik verwacht niet dat mijn eigen indruk na een nacht slapen verbeterd en een emotionele connectie had ik überhaupt niet. http://i.imgur.com/bCfBoYS.png

chromosoom.png

Link naar reactie
Delen op andere sites

> daarna waren ze saai Althans, Mason probeerde uniek te zijn met een emo/hipster lifestyle maar had uiteindelijk voor mijn gevoel niet veel karakter. Aansluitend op wat Saeglopur al aangaf, dat de film meer had kunnen zijn en nu meer aanvoelt als een verzameling serieopnamen uit Mason's leven; er wordt verder ook niets gedaan met die nare ervaringen met 2 alcoholistische en dominante ex-mannen van hun moeder en het feit dat ze steeds verhuizen, van school wisselen en vrienden kwijtraken. Ze uiten hun onvrede, maar daar blijft het bij. Mason is wat verlegen, introvert en licht schuw, maar dat is net zo goed zijn eigen karakter. (Wat er met zijn zus is weet ik niet, die begint als betweterig en slim maar zodra ze een tiener is, praat ze vervelend sloom en heeft ze totaal geen karakter meer.) En het feit dat die onplezante levenservaringen verder geen impact lijken te hebben op het leven van Mason en z'n zus helpt de film alleen meer gefragmenteerd over te komen. Alleen van de moeder valt de ellende af te lezen, maar dat heeft geen impact want zij is een randfiguur, om over de vader maar te zwijgen want die wordt ouder maar blijft hetzelfde. Het is prachtig dat ze 12 jaar lang twee kinderen hebben zien opgroeien, maar verwacht geen uitvoerige karakterstudie of een analyse op opgroeien of zo, ook al duurt de film maar liefst 2u45m. Voelt een beetje als een verloren potentie.

chromosoom.png

Link naar reactie
Delen op andere sites

Oh en als laatste nog even; er speelt uiteraard ook het thema van vergankelijkheid. Dat staat aan de basis van het verhaal en word expliciet besproken in de film zelf. Maar zoals ik al aangaf doet de film er niet echt wat mee, ze geven er geen commentaar op of analyseren het. En als je iets lang genoeg filmt (zie: twee kinderen voor 12 jaar) krijgt het van zichzelf de geest van vergankelijkheid, want het is vergankelijkheid in beweging. Maar dat is niet veel anders dan een familieboek openslaan en chronologisch de plaatjes langsgaan, daar bereik je uiteindelijk ook niet veel mee.

chromosoom.png

Link naar reactie
Delen op andere sites

Doe mee aan dit gesprek

Om te reageren, moet je eerst inloggen. Dit doe je door rechtsboven op inloggen te klikken.

Gast
Reageer op dit topic

×   Geplakt als verrijkte tekst.   Herstel opmaak

  Er zijn maximaal 75 emoji toegestaan.

×   Je link werd automatisch ingevoegd.   Tonen als normale link

×   Je vorige inhoud werd hersteld.   Leeg de tekstverwerker

×   Je kunt afbeeldingen niet direct plakken. Upload of voeg afbeeldingen vanaf een URL in

×
×
  • Nieuwe aanmaken...